Work: Hiling sa sarong malumlom na hapon / Tingin sa isang madilim na hapon

Kun mahiling mo sana kuta an gabos pirmi sa mata kan nagrurumdom, tibaad makakakuang gayon.

Kun mahiling mo sana— bakong an ilaw sa sala ngonian na mauran na hapon na pipagdagka ka sa katabangan kan tanawon, pwedeng maging arog man kan hiniribian mong mga aldaw sa kaakian na yaon na sana sa giromdom?

Kadaklan pano sa nagtatao satuyang pungaw dulot man sana kan sadiri tang kahugakan na maghiling. Minaralapwas sana an kada oras na dai kitang nakukua o nauukdan.

Sa sarong tanaw, makua ta kuta an kapahingaloan sa pagigi tang yaon digdi, pwedeng ngonian na sana, buda an daing kasagkodan naghahalat na satuya.

Ikaogma ta lamang kuta an pagmati na, iyo luway-luway na kitang napapara, pero bukas pa an paglaom na pwede ta pang punan na maging gilayon.

Pebrero7, 2009. Tayhi.

* * *

Kung makikita mo lamang sana ang lahat lagi sa mata ng umaalala, baka makakuha ng ganda.

Kung makikita mo lamang— di ba’t ang ilaw sa sala ngayong maulang hapon na bumabalisa sa’yo sa katabangan ng tanawin ay maaaring maging tulad din ng mga iniyakan mong mga araw sa kabataan na naroroon na lamang sa alaala?

Karamihan kasi sa nagdudulot sa atin ng lungkot dala na rin ng sarili nating katamaran na tumingin. Lumalagpas lamang ang bawat oras na wala tayong nakukuha o natututunan.

Sa isang tanaw, makuha sana natin ang kapayapaan sa ating pagiging andito, maaaring ngayon na lamang, at hinihintay na tayo ng walang hanggan.

Ikasaya sana natin ang pakiramdam na, oo unti-unti na tayong naglalaho, ngunit bukas pa ang pag-asang maaari pa nating umpisahan na maging muli.

Painting: "Human Condition", by: Rene Magritte